De lelijke eend…Class 58
Michel van Tongeren is deze loc aan het bouwen, hier zijn verhaal.
U kent het wel, toch net niet tevreden met een compromis, een Class 58 van Hornby.
Een Lima-kwaliteit uit de jaren zeventig en naast een Class 66 van Mehano is het gedrocht gewoon te groot en veel te grof. Maar onwetend van wat er in de wereld te koop is toch ooit een gekocht en verbouwd tot blauw-gele ACTS. Tot er een bij Stichting Doorreis de 5811 in schaal Ho stond van Worsley Works. Deze was van een van de leden en na een kort gesprek over onderdelen en bouw hebben we de afspraak gemaakt dat ik de 5814 zou maken. Dat was makkelijker gezegd dan gedaan…
Na een jaar zoeken en mogelijkheden benut te hebben om de etsplaat te krijgen was het geluk met me en lag er gewoon een bij GM&S.
Het is een plaatje van een plaat, strak etswerk, mooi gegraveerd waar de vouwen moeten komen en goed te buigen. Al met al een leuk bouwproject van een jaar waar ik u graag in meeneem.
De etsplaat bestaat uit drie platen; de fronten op een klein plaatje en twee lange platen met het frame en de huif. Dat is echt alles, dus dat werd nog een hele toer om de juiste bouwstappen te nemen.
De plaat is echter zo duidelijk, dat er eigenlijk geen bouwtekening nodig was maar een handleiding was wel welkom. Die zat er niet bij dus dat werd pionieren en veel twee keer in elkaar zetten.
De pijl geeft het frame aan van de loc.
De bouw begon met het frame, dit soldeer je zo in elkaar en het geeft gelijk een herkenbaar beeld van de zijkant van de loc.
De kopse kanten werden er aan gesoldeerd en met een extra vierkant buisje voor de stevigheid. Deze voor en achterkant lijkt veel op de frontplaat die je op foto’s van de class 58 ziet maar is niet juist. De frontplaat die definitief op de loc is gekomen heb ik later gemaakt van styreen waarop de buffers en leidingen zijn gelijmd. 
In het midden de ophanging waar straks de motor in komt te zitten. 
Daarna de huif deze heb ik gebogen in een een stuk hardplastic buis die ik in de bankschroef zette en langzaam dicht draaide. Tegelijkertijd drukte ik met een timmermanspotlood de vorm in het dak door deze heen en weer te duwen in de lengterichting. Het lijkt een eenvoudig klusje maar met een beetje klamme handen deed ik dit wel, want één keer een verkeerde beweging en je hele huif heeft een bochel.
Dit is het dak van de cabine. Hiervoor heb ik latoen koper gebruikt omdat dit buigzamer en dunner is dan messing plaat. Het is zo mooi materiaal dat je het met de schaar kan knippen. 
Kopse kantjes er tegen aan en in het midden nog een soort spantje. Als je de loc als showmodel wilt gebruiken is het spantje wel handig maar zet je er een motor in de moet het er weer uit. 
Het eindresultaat van een avondje buigen of barsten. 
Hierna de cabines…of eerst de motor, of eerst de bufferbalken, of eerst de tank eronder…
Wat is wijsheid..nu weet ik het wel, dus ik begon met de tank. Ook deze werd gesoldeerd en voorzien van de nodige appendages. Die ik ontving van het eerder genoemde lid van Stichting Doorreis.
Deze zijn nu ook te krijgen bij GM&S. De tank die loos onder de loc hing, heb ik gevuld met lood voor ballast, het is natuurlijk ook mogelijk dat deze direct uit een stukje lood wordt gevijld. 
Nu de cabines. Het vouwen valt ontzettend mee.
Het vouwen van de cabines was zo een secuur werkje. Want het was een monsterklus om alles na het vouwen haaks en taps toelopend aan elkaar te krijgen en dan nog een dak erop. Hoe ik het ook probeerde het bijgeleverde dak paste niet dus dat werd een nieuw iets groter dak maken. 
Ook de achterzijde van de cabine was niet realistisch, want de rubberrand tussen huif en cabine is niet aanwezig dus dat werd samen met het interieur van styreen gemaakt.
Maar voordat ik alles in elkaar soldeerde en lijmde moest het front nog aangepast worden van Engels model naar Nederlands model dus andere verlichting. Dit is gemaakt door vierkante buisjes in te passen in het front deze zijn dichtgesmeerd met Putty en opgegeboord met een klein boortje. Een druppeltje Crystal clear in dit gaatje voor de imitatie van een lens en tevens lichtgeleiding maakt het helemaal af. 
Het dak loopt taps toe 
Na het aan een kant vast gesoldeerd te hebben wordt het dak over van karton gemaakte spanten heen gebogen naar de andere zijde en daar vast gesoldeerd. Dit zal altijd een kwetsbare plek zijn daar het fragiel materiaal. 
Over et eindresultaat ben ik best tevreden 
Motor en aandrijving.
Na het aanhangen van de tank werd het tijd om een motor, aandrijving en draaistellen te zoeken. Dit was een leuke actie met schuifmaat naar de winkel en kijken of er een locomotief is die aan de eisen voldoet. Ik kwam uit op een SD40 van Kato. Mooie smalle motor, cardan aandrijving en de juiste radstand. Na betaling, thuis gekomen en gelijk de zaag erin…dat doe ik nooit meer, wat een pijn in mijn portemonnee. Alles paste gelukkig goed, de maten waren dus goed opgemeten.
De originele cardanas die doorgeknipt en ingekort wordt en met een messing buisje worden de lossen uiteinden aan elkaar verbonden. Het voordeel van het buisje is dat na montage de juiste lengte van de as ingesteld is en dan kan het met een druppeltje seconde lijm definitief vast gemaakt worden. 
Na verbouwen van de draaistellen, de zijkanten moesten worden veranderd met de gietstukken die ik extra had gekregen werden ze onder de loc gehangen. 
De motor op het frame gemonteerd en de cardanassen ingekort en rijden maar..
De gaten in het frame kwamen niet overeen met de uitslag van de motoren en dus werden deze vergroot. De draaistellen werden onder dwarsliggers geplaatst die in de gaten in het frame waren gesoldeerd. 
Tussen het draaistel en het frame moest nog een ringetje komen om het draaistel de vrijheid te geven zodat het ook over hobbels in de rails kan rijden. Dit is echter wel storend want hierdoor staat de loc voor het oog te hoog op zijn wielen. We praten hier over een halve millimeter. Dus als die langs rijdt dan zie je het niet. 
Het interieur van de cabine is in originele staat oranje dus die is ook bij deze loc oranje. Nu bleek op foto’s op de website van de CL58Group dat de Nederlandse uitvoering metaal-blauw is maar toen was de cabine al dicht. Trouwens staat dat oranje wel leuk zo in retrostyle. Machinist op zijn stoel en ramen er in.
Dus die zijn er weer uit gehaald, achteraf wel goed want het spuiten zal ze ook geen goed gedaan hebben. 
De draaistellen zijn zwart gespoten. 
De kap is nu klaar voor de spuitsessie. 
We beginnen met eerst primer aan op het model. Daarna worden eerst de lichtere kleuren aangebracht om met zwart te eindigen. 
De huif is in werkelijkheid ook zo doorzichtig. 
Na het spuiten kunnen de transfers aangebracht worden. Deze zijn verkrijgbaar bij Kleinspoor. Het setje voor de 5800 is schaal 1:76. De linkerkant en het ACTS logo dat op decabine komt zijn te groot. Hiervoor moet je de transfers van de 1200 gebruiken. 
De loc glimt je tegemoet maar de matte vernis moet er nog overheen gespoten worden. 
Op de achtergrond alle info die je nodig hebt voor het aanbrengen van de transfers op de juiste plaats 
Er is een volledige nieuwe bufferbalk gemaakt van styreen omdat de messing versie niet overeen komt met de Nederlandse versie maar met de Engelse. 
De bufferbalk onder de kap gemonteerd. 
Het eindresultaat. 
Het model kan keurig vervoerd worden in de oude doos van de SD 40 
Het model rijdt nu keurig rond over de modelbaan van het Bollenspoor 
Veel informatie over de class 58 is hier te vinden